Sophie de Brabander

Een meeslepende start vol mystiek en symboliek

In Het ultieme geheim neemt Dan Brown ons opnieuw mee in de wereld van Robert Langdon, professor symboliek en kunstgeschiedenis. Deze keer voert het verhaal ons van Praag naar Londen en New York, met de bekende mix van kunst, religie, wetenschap en eeuwenoude mythen.

Het begin is sterk: de setting in Praag, de mysterieuze moord en de verdwijning van Katherines manuscript sleuren je meteen het verhaal in. Dit is het eerste boek dat ik van Dan Brown lees en ik begrijp waarom hij zo bekend is. Het verhaal zit slim in elkaar, vol puzzels, symboliek en een flinke portie filosofie over het menselijk bewustzijn.

Wanneer fictie soms aanvoelt als non-fictie

Hoewel het verhaal intrigerend blijft, voelde het voor mij af en toe meer aan als een non-fictieboek dan als een thriller. De lange uitleg over wetenschap en bewustzijn haalt het tempo er soms uit. Die stukken lezen wat trager, zeker tussen de vele actievolle passages door.

Toch merk je dat Brown zijn research grondig heeft gedaan. De thema’s rond wetenschap, spiritualiteit en symboliek zijn goed uitgewerkt, al verdrinken ze soms in details.

Een race tegen de klok, iets té letterlijk

Wat me vooral opviel: hoeveel er eigenlijk gebeurt in 24 uur. Langdon blijft wel in Praag, maar reist er van de ene locatie naar de andere, telkens belandend in een nieuwe, gevaarlijke situatie. Ik moest er soms om glimlachen: ik wou dat ik zóveel kon doen op één dag, maar dan wel iets minder gevaarlijk.

Conclusie

Het ultieme geheim was mijn eerste Dan Brown-boek, en ik snap nu waarom zijn verhalen zo populair zijn. Het zit vol raadsels, mystiek en in dit geval grote vragen over het menselijk bewustzijn. Toch had ik er soms moeite mee om mijn aandacht erbij te houden. De ene scène raast voorbij, de andere voelt traag aan. Een boeiend boek, maar niet eentje dat me helemaal van mijn sokken blies.

Eindoordeel

• Spanning: 7/10
• Diepgang: 8/10
• Leesbaarheid: 6/10
• Totaal: ⭐️⭐️⭐️